Ο ταπεινός ασκητής και θαυματουργός Γέροντας της Βορείου Εύβοιας
Η καταγωγή και τα παιδικά του χρόνια
Ο Όσιος Δαυίδ ο εν Ευβοία γεννήθηκε στη Γαρδενίτσα Φθιώτιδας, απέναντι από την Εύβοια, γύρω στα 1490 μ.Χ. (κατ’ άλλους το 1485 ή το 1519). Ήταν γιος ευλαβούς ιερέα, ο οποίος φρόντισε να γεμίσει την ψυχή του παιδιού του με αγάπη για τον Θεό και την Εκκλησία. Από μικρός συνήθιζε να βοηθά τον πατέρα του στις ιερές ακολουθίες, και ο ναός έγινε για εκείνον «δεύτερο σπίτι».
Ο Θεός τον αξίωσε, σε ηλικία μόλις τριών ετών, να δει σε όραμα τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, ο οποίος τον οδήγησε σε ναό αφιερωμένο στο όνομά του. Εκεί ο μικρός Δαυίδ έμεινε όρθιος και ξυπόλυτος για έξι ημέρες μπροστά στην εικόνα του Αγίου, προσευχόμενος και συλλογιζόμενος με ωριμότητα που ξεπερνούσε την ηλικία του. Ήταν η πρώτη μεγάλη πνευματική εμπειρία που σφράγισε ολόκληρη τη ζωή του.
Η μοναχική του κλήση και ο πνευματικός του πατέρας
Όταν έφτασε στην ηλικία των δεκαπέντε ετών, ο νεαρός Δαυίδ εγκατέλειψε την πατρική του οικία και αναχώρησε για να αναζητήσει τόπο ησυχίας και πνευματικής μαθητείας. Πληροφορήθηκε πως σε μοναστήρι της Μαγνησίας ζούσε ένας ενάρετος ιερομόναχος, ο Ακάκιος, γνωστός για τη σοφία και την αρετή του. Ο Δαυίδ τον συνάντησε και ζήτησε να γίνει μαθητής και υποτακτικός του.
Ο Ακάκιος τον δέχθηκε με χαρά και τον έντυσε με το μοναχικό σχήμα. Ο νεαρός Δαυίδ διακρίθηκε σύντομα για την υπακοή, τη νηστεία και την ταπείνωσή του. Με πνεύμα θυσίας και απλότητας έγινε παράδειγμα για όλους τους μοναχούς. Μαζί με τον γέροντά του μετέβη στο όρος Όσσα της Θεσσαλίας, όπου ασκήτευσαν με αυστηρότητα και προσευχή.
Από το Άγιον Όρος στη Βαρνάκοβα
Κατά την πορεία τους, οι δύο ασκητές επισκέφθηκαν το Άγιον Όρος, προσκύνησαν στη Μονή Μεγίστης Λαύρας και έλαβαν πνευματικές εμπειρίες που σημάδεψαν τη ζωή τους. Εκεί ο Ακάκιος χειροτονήθηκε διάκονος και στη συνέχεια μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου εξελέγη Μητροπολίτης Άρτης και Ναυπάκτου από τον Πατριάρχη Ιερεμία. Κάλεσε κοντά του τον Δαυίδ, τον οποίο χειροτόνησε πρεσβύτερο και τον διόρισε ηγούμενο της Ιεράς Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας (1520–1532), κοντά στη Ναύπακτο.
Στη Βαρνάκοβα ο Όσιος Δαυίδ προσπάθησε να μεταδώσει στους μοναχούς το πνεύμα της ακτημοσύνης και της ταπεινότητας που ο ίδιος είχε διδαχθεί. Παρά τις δυσκολίες, έζησε με αυταπάρνηση και υπέδειξε το ήθος του γνήσιου ποιμένα.
Διωγμοί και δοκιμασίες
Όταν η φήμη του εξαπλώθηκε, ο Όσιος έγινε στόχος κακόβουλων κατηγοριών. Τον κατηγόρησαν άδικα ότι βοήθησε στη διαφυγή σκλάβων ενός Τούρκου άρχοντα από τη Λιβαδειά. Συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε, υπομένοντας με υποδειγματική καρτερία.
Τελικά ελευθερώθηκε χάρη στα λύτρα που συγκέντρωσαν χριστιανοί της περιοχής. Τότε, επιζητώντας περισσότερη ησυχία, εγκατέλειψε τη Στερεά Ελλάδα και κατευθύνθηκε προς την Εύβοια.
Η εγκατάσταση στην Εύβοια και η ίδρυση της Μονής
Ο Όσιος Δαυίδ έφθασε στη Βόρεια Εύβοια, κοντά στις Ροβιές, όπου υπήρχε ένα παλαιό, ερειπωμένο εκκλησάκι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Εκεί εγκαταστάθηκε, ζώντας με νηστεία, προσευχή και σιωπή.
Η φήμη του ως ανθρώπου του Θεού εξαπλώθηκε γρήγορα, και πολλοί πιστοί προσέτρεχαν κοντά του για ευχή, εξομολόγηση ή πνευματική καθοδήγηση. Η ανάγκη για ένα οργανωμένο μοναστήρι ήταν πια φανερή.
Ο Όσιος ξεκίνησε περιοδείες και εράνους για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα μέσα για την οικοδόμηση της Μονής. Ταξίδεψε σε πολλές περιοχές, ακόμη και στη Ρωσική Αυτοκρατορία, όπου έλαβε πλούσιες δωρεές. Επειδή όμως δεν μπορούσε να τις μεταφέρει, τις ευλόγησε, τις έριξε στη θάλασσα, και με θαυμαστό τρόπο τα πολύτιμα αντικείμενα έφτασαν στην Εύβοια πριν από τον ίδιο.
Έτσι ιδρύθηκε η περίφημη Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ του Γέροντος, αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Η Μονή έγινε πνευματικό καταφύγιο και σχολείο πίστης και ελπίδας για τους υπόδουλους Έλληνες.
Ο ασκητικός του βίος και η πνευματική του δράση
Ο Όσιος Δαυίδ υπήρξε άνθρωπος αγάπης και ελεημοσύνης. Μοίραζε χωρίς διάκριση τα εφόδια της Μονής σε φτωχούς, χριστιανούς και μουσουλμάνους, βλέποντας στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου τον ίδιο τον Χριστό.
Παράλληλα, με την προσευχή και την πνευματική του εμπειρία, αξιώθηκε χαρισμάτων προορατικότητας και θαυματουργίας. Οι πιστοί προσέτρεχαν κοντά του από όλη την Ελλάδα, αναζητώντας την ευχή και τη συμβουλή του.
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του ταξίδεψε στην Πελοπόννησο για να συμφιλιώσει επισκόπους που είχαν έριδες μεταξύ τους, δείχνοντας το ειρηνικό πνεύμα που τον χαρακτήριζε. Στο ταξίδι αυτό ναυάγησε, αλλά σώθηκε θαυματουργικά.
Η οσιακή κοίμηση και τα θαύματά του
Ο Όσιος Δαυίδ, αφού προείδε την αναχώρησή του, κάλεσε τους μαθητές του, τους έδωσε τις τελευταίες του νουθεσίες και παρέδωσε ειρηνικά την ψυχή του στον Κύριο την 1η Νοεμβρίου του 1589 (κατ’ άλλους το 1601).
Ο τάφος του και τα τίμια λείψανά του έγιναν πηγή ιάσεων και παρηγοριάς για τους πιστούς. Ιδιαίτερα η τίμια κάρα του Οσίου Δαυίδ, που φυλάσσεται στη Μονή του, επιτελεί μέχρι σήμερα πλήθος θαυμάτων.
Ο Όσιος Δαυίδ είναι ένας από τους πιο αγαπητούς Αγίους του ελληνικού λαού.
Ο ταπεινός Γέροντας της Εύβοιας παραμένει ζωντανό παράδειγμα πίστης, ταπείνωσης και αγάπης.
Πλήθος προσκυνητών καταφεύγουν καθημερινά στη χάρη του, ζητώντας παρηγοριά, ίαση και ενίσχυση στον πνευματικό τους αγώνα.
Η Εκκλησία τιμά την μνήμη του την 1η Νοεμβρίου.
